کد مطلب:153800 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
دعوت اهل کوفه از امام حسین
مردم كوفه وقتی از مرگ معاویه و خودداری امام حسین (ع) از بیعت با یزید مطلع گشتند در منزل سلیمان بن صرد خزاعی اجتماع نمودند و سلیمان شروع به سخنرانی نمود و ضمن سخنان خود گفت: چنانكه دانسته اید معاویه هلاك گشته و یزید بر جایش نشسته و حسین بن علی (ع) در مقام مخالفت با او برآمده و به مكه هجرت فرموده و شما پیروان او و پدرش از پیش بوده اید اگر حاضرید او را یاری كنید و در راه او با دشمنانش جهاد نمائید
كتبا از او دعوت كنید و اگر ترس و واهمه دارید، او را فریب ندهید، گفتند ما حاضریم در راه او جانفشانی كنیم و با دشمنانش نبرد نمائیم و خود را به كشتن دهیم بدون آن كه گزندی به او برسد لذا نامه ای بدین شرح به امام حسین علیه السلام نوشتند:
بنام خداوند بخشنده مهربان، به حسین بن علی از سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلی و حبیب بن مظاهر و عبدالله بن وال و جمعی از شیعیان او از مؤمنین و مسلمین اهل كوفه، سلام بر تو اما بعد سپاس خداوندی را كه دشمن تو و دشمن پدرت را نابود كرد، آن كسی كه زورگو و لجوج و ستمگر و غاصب بود و با زور و قلدری بر این امت مسلط شد و مقام و منصبی را كه شایسته آن نبود غصب نمود و بر خلاف میل و رضای امت بر آنان حكمرانی كرد، نیكان را كشت و اشخاص شرور و بدسیرت را باقی گذاشت و بیت المال و اموال خدا را بین زورگویان تقسیم نمود پس از رحمت خدا دور باد چنانكه قوم ثمود از رحمت خدا دور شدند و اینك ما جز تو پیشوائی نداریم پس به سوی ما بازآی شاید خدا ما را بر طریق حق مجتمع سازد و نعمان بن بشیر در قصر حكومتی است و ما با او در نماز جمعه و نماز عید شركت نمی كنیم و هر گاه مطمئن شویم كه به سوی ما خواهی آمد او را از كوفه بیرون می كنیم تا به شام برود و به آنان ملحق شود ان شاء الله و سلام و رحمت خدا بر تو باد ای فرزند رسول خدا و بر پدرت و هیچ نیرو و قوه ای نیست مگر به خدای بزرگ و باعظمت.
سپس نامه را به وسیله عبدالله بن مسمع، همدانی و عبدالله بن وال بخدمت امام حسین علیه السلام فرستادند و این نامه در دهم ماه رمضان در مكه بدست امام رسید.
متعاقب آن با دو روز فاصله هیئت دیگری متشكل از قیس بن مسهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبدالله بن شداد ارحبی و برادرش عبدالله و عمارة بن عبدالله سلولی بخدمت امام اعزام گردیدند كه حامل یكصد و پنجاه نامه بودند كه بعضی از نامه ها را یك نفر و بعضی دو نفر و چهار نفر نوشته بودند و امام حسین پاسخ هیچ یك از نامه ها را نداد تا این كه در یك روز ششصد نامه به امام رسید و پیوسته نامه ها می رسید تا به دوازده هزار نامه بالغ شد و دو روز بعد نیز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی را به عنوان آخرین قاصد فرستادند با نامه ای كه در آن نوشته شده بود:
بسم الله الرحمن الرحیم للحسین بن علی من شیعته من المؤمنین و المسلمین اما بعد فحی هلا فان الناس ینتظرونك لا رأی لهم غیرك فالعجل العجل ثم العجل و السلام.
«به حسین بن علی از پیروان او از مؤمنین و مسلمین بیا بسوی ما كه مردم منتظر قدوم شمایند و رأیی جز رای تو ندارند پس بشتاب بشتاب و شتاب كن شتاب كن و السلام». ضمنا شیث بن ربعی تمیمی و حجار بن ابجر عجلی و یزید بن حارث بن رویم و عروة بن قیس و عمرو بن حجاج زبیدی و محمد بن عمر و تیمی نامه نوشتند: كه صحراها سرسبز و میوه ها رسیده اگر اراده ات تعلق گرفته به سوی ما بیا كه لشكر مجهزی برای یاری تو آماده است و سلام و رحمت و بركت خدا بر تو و بر پدرت باد، و این نامه را نیز توسط هانی و سعید بن عبدالله فرستادند، و در روایتی است كه نوشتند: یكصد هزار شمشیر برای یاری شما آماده است [1] .
كتبا از او دعوت كنید و اگر ترس و واهمه دارید، او را فریب ندهید، گفتند ما حاضریم در راه او جانفشانی كنیم و با دشمنانش نبرد نمائیم و خود را به كشتن دهیم بدون آن كه گزندی به او برسد لذا نامه ای بدین شرح به امام حسین علیه السلام نوشتند:
بنام خداوند بخشنده مهربان، به حسین بن علی از سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلی و حبیب بن مظاهر و عبدالله بن وال و جمعی از شیعیان او از مؤمنین و مسلمین اهل كوفه، سلام بر تو اما بعد سپاس خداوندی را كه دشمن تو و دشمن پدرت را نابود كرد، آن كسی كه زورگو و لجوج و ستمگر و غاصب بود و با زور و قلدری بر این امت مسلط شد و مقام و منصبی را كه شایسته آن نبود غصب نمود و بر خلاف میل و رضای امت بر آنان حكمرانی كرد، نیكان را كشت و اشخاص شرور و بدسیرت را باقی گذاشت و بیت المال و اموال خدا را بین زورگویان تقسیم نمود پس از رحمت خدا دور باد چنانكه قوم ثمود از رحمت خدا دور شدند و اینك ما جز تو پیشوائی نداریم پس به سوی ما بازآی شاید خدا ما را بر طریق حق مجتمع سازد و نعمان بن بشیر در قصر حكومتی است و ما با او در نماز جمعه و نماز عید شركت نمی كنیم و هر گاه مطمئن شویم كه به سوی ما خواهی آمد او را از كوفه بیرون می كنیم تا به شام برود و به آنان ملحق شود ان شاء الله و سلام و رحمت خدا بر تو باد ای فرزند رسول خدا و بر پدرت و هیچ نیرو و قوه ای نیست مگر به خدای بزرگ و باعظمت.
سپس نامه را به وسیله عبدالله بن مسمع، همدانی و عبدالله بن وال بخدمت امام حسین علیه السلام فرستادند و این نامه در دهم ماه رمضان در مكه بدست امام رسید.
متعاقب آن با دو روز فاصله هیئت دیگری متشكل از قیس بن مسهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبدالله بن شداد ارحبی و برادرش عبدالله و عمارة بن عبدالله سلولی بخدمت امام اعزام گردیدند كه حامل یكصد و پنجاه نامه بودند كه بعضی از نامه ها را یك نفر و بعضی دو نفر و چهار نفر نوشته بودند و امام حسین پاسخ هیچ یك از نامه ها را نداد تا این كه در یك روز ششصد نامه به امام رسید و پیوسته نامه ها می رسید تا به دوازده هزار نامه بالغ شد و دو روز بعد نیز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی را به عنوان آخرین قاصد فرستادند با نامه ای كه در آن نوشته شده بود:
بسم الله الرحمن الرحیم للحسین بن علی من شیعته من المؤمنین و المسلمین اما بعد فحی هلا فان الناس ینتظرونك لا رأی لهم غیرك فالعجل العجل ثم العجل و السلام.
«به حسین بن علی از پیروان او از مؤمنین و مسلمین بیا بسوی ما كه مردم منتظر قدوم شمایند و رأیی جز رای تو ندارند پس بشتاب بشتاب و شتاب كن شتاب كن و السلام». ضمنا شیث بن ربعی تمیمی و حجار بن ابجر عجلی و یزید بن حارث بن رویم و عروة بن قیس و عمرو بن حجاج زبیدی و محمد بن عمر و تیمی نامه نوشتند: كه صحراها سرسبز و میوه ها رسیده اگر اراده ات تعلق گرفته به سوی ما بیا كه لشكر مجهزی برای یاری تو آماده است و سلام و رحمت و بركت خدا بر تو و بر پدرت باد، و این نامه را نیز توسط هانی و سعید بن عبدالله فرستادند، و در روایتی است كه نوشتند: یكصد هزار شمشیر برای یاری شما آماده است [1] .
[1] اعيان الشيعه ج 589:1 - ابصار العين ص 4 - الحسين في طريقه الي الشهاده ص 4 - طبري ج 7: ص 233 - بحار 232:44 - ارشاد مفيد ص 203 - حياة الامام الحسين 331:2 - روضه لواعظين ص 147.